ஆசை ஆண்டி. (பார்ட் 1)

கதையின் நாயகியான என் ஆண்டியை பற்றி சொல்லிடுவோம். ஆண்டி என் வீட்டிற்கு பக்கத்து வீடு. அவள் கணவர் ராமு அங்கிள் பிரபலமான ஒரு தனியார் டி.வி-யின் செய்திப் பிரிவில் கேமராமேனாக இருக்கிறார். அவர்களுக்கு ரம்யா என்று Ukg படிக்கும் ஒரு பெண் குழந்தை. அழகான, அமைதியான குடும்பம். அவர்களுக்குள் நல்ல ஒற்றுமை. அவர்களைப் பார்க்கும்போது நல்ல கணவன், மனைவிக்கு எடுதுக்காட்டாக எனக்குத் தோன்றும். அவர்கள் அனைவருமே எங்கள் வீட்டில் ஏதோ ஒரு உறவினர்களைப்போல் பழகுவார்கள். உதாரணத்திற்கு இங்குள்ள காய்கறிகள் அங்கு போகும், அவள் கணவண் வாங்கி வரும் ஸ்வீட் ஐட்டங்கள் கொண்டுவந்து இங்கு தருவாள்.என் அம்மாவை "அம்மா" என்றும் அப்பாவை "அப்பா" என்றும் என் அண்ணனை "அண்ணா" என்றுமே அழைப்பாள். என்னைவிட இரண்டு வயதே மூத்தவலாயினும் என்னை "சிவா' என பேர் சொல்லியே அழைப்பாள். அவள் கணவன் வெளியூர் சென்ற நேரங்களில் அதிக நேரம் அம்மாவுடனும், அண்ணியுடனுமே பொழுதை கழிப்பாள். அந்த நேரங்களில் எங்கள் வீட்டிலேயே சாப்பிடுவாள், அம்மாவும் "ஏன் ஒரு ஆளுக்காக சமைக்கிறாய், இங்கேயே சாப்பிட்டுக்கொள்" என சொல்லிவிடுவார்கள். அண்ணியுடன் நல்ல ஒட்டுதல் அவள். எங்கு சென்றாலும் ஒன்றாகவே செல்வார்கள், கோவில், சினிமா மற்றும் க்ஷ¡ப்பிங் என்று.நான் காலேஜிலிருந்து லீவுக்கு வீட்டிற்கு வந்தேன். அண்ணாவிடம் நான் சொல்லியதைவிட இரண்டு நாட்கள் முன்பாகவே வந்துவிட்டேன். வீட்டில் எல்லோரும் ஆச்சர்யமடைவார்கள், அவர்களை ஒரு இன்ப அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கலாம் என் நினைத்து வந்தவனுக்கு காத்திருந்தது ஒரு பெரிய ஏமாற்றம். ம்...வீடு பூட்டியிருந்தது. 'எங்கே போயிருப்பார்கள்? கோயிலுக்கா? இல்லை சினிமாவுக்கா? ச்சே....இரண்டு நாள் முன்பே அதுவும் போன் செய்யாமல் வந்தது, எவ்வளவு பெரிய தவறு என என்னை நானே நொந்து கொண்டு, 'சரி கவிதா ஆண்டியை கேட்கலாம், அவர்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும்' என மூளை பளிச்சிட கவிதா ஆண்டியின் வீட்டிற்குப் போனேன். காம்பவுண்ட் கேட்டை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்று போர்டிகோவில் உள்ள காலிங்பெல் பொத்தானை அழுத்தினேன். உள்ளே சிறிது நேரம் மௌனம், திரும்பவும் அழுத்தினேன், திரும்பவும் மௌனம்! 'ச்சே...ஆண்டியும் போயிருப்பார்கள் போல' என நினைத்துக் கொண்டு, திரும்பி நடக்க இருந்தவனுக்கு, அந்த யோசனை வந்தது. 'ஆண்டியின் கொல்லைப் புற வாயிலில் அமர்ந்திருந்தால், காலிங்பெல் சத்தம் கேட்காது.' என்ற நினைப்பு வந்தவுடனேயே பின்புறம் நடக்கத் தொடங்கினேன். பின்புறம் வந்து பார்த்தவனுக்கு மேலும் ஏமாற்றம். அந்தக் கதவும் சாத்தியிருந்தது. மிகவும் எரிச்சலாக வந்தது. 'அப்படி எங்கேதான் போயிருப்பார்கள் எல்லோரும்?'. கதவில் கைவைத்து உள்நோக்கித் தள்ளினேன். '...என்ன ஆச்சரியம்', கதவு உள்நோக்கித் திறந்தது. ''அப்பாடா...' என கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே போனேன்."ஆண்டீ........ஆண்டீ......"மௌனம்."கவிதா ஆண்டி.....ஆண்டீ....."மறுபடியும் மௌனம்.நான் நுழைந்ததும் முதலில் வருவது கிச்சன். அதில் இருந்துதான் இவ்வளவு நேரம் கத்தினேன். பதில் மௌனம் தான். அதைத்தாண்டி உள்ளே போனேன், ஒரு ஹால் மாதிரி வரும், அதை ஒட்டி ஒரு ரூம் அதையும் ஒட்டி ஒரு பாத்ரூம்."ஆண்டீ......கவிதா ஆண்டி....."'படா¡ர்............ர்ர்ர்ர்'நான் கூப்பிட்டதுதான் தாமதம் படாரென பாத்ரூம் கதவு திறந்தது. எனக்கு தூக்கி வாரிப்போட்டது. அதிர்ச்சி விலகாமல் பாத்ரூம் இருந்த திசையை நோக்கித் திரும்பினேன். அங்கேயும் அதிர்ச்சி விலகாத பார்வையுடன் ண்டி!. கவிதா ஆண்டிதான் குளித்து கொண்டிருந்திருக்கிறாள். சொட்ட சொட்ட நனைந்திருந்தாள். தெப்பலாக நனைந்த ஈரமான மிக மெல்லிசான ஒரு டவலை நெஞ்சுவரை கையில் தூக்கிப் பிடித்திருந்தாள். அதிலிருந்து நீர் சொட்டு சொட்டாக வடிந்து கொண்டிருந்தது. க்ஷவரை நிறுத்திவிட்டிருந்தாள். உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை தண்ணீர் வடிந்து கொண்டிருந்தது. திடீரென்று அவ்வளவு பக்கத்தில், அதுவும் அவள் எதிர்பார்க்காத தருணத்தில் என்னை பார்த்தது அவளை நிலைகுலையச் செய்திருக்க வேண்டும். அதிர்ச்சியில் கையில் உள்ள டவலை நழுவ விட்டாள். டவல் அவள் காலைத்தேடி ஓடிக் கொண்டிருக்க இப்பொழுது அவள் பிறந்த மேனியாக நின்றாள். ஆண்டியின் பார்வையில் உள்ள மிரட்சி போகவில்லை இன்னும். ஆண்டியின் தலை முதல் கால் வரை ஒரு பொட்டு துணி உடம்பில் இல்லை. என்னை என்னால் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் என்னையுமறியாமல் ஒருமுறை தலை முதல் கால் வரை பார்த்தேன். அப்பொழுதுதான் அவள் தன் நிலையை உணர்ந்தவளாக "ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.........அய்யோ..........." என்று பல்லைகடித்தவளாக அவசர அவசரமாக குணிந்து டவலை எடுத்து நெஞ்சின் குறுக்கே பிடித்தவளாக என்னை ஒரு அவசர பார்வை பார்த்தாள். எனக்கு அப்போதுதான் உறைத்தது. என் பார்வையை தாழ்த்திக்கொண்டேன். அவள் பார்வையில் இருந்த அதிர்ச்சி இன்னும் மாறவில்லை. நான் மெதுவாக என்முகத்தை தூக்கி அவள் முகத்தை பார்த்து,".ஆ.....ண்....டீ............" என்றேன். வார்த்தை வரவில்லை." ப்ரண்ட் ஹாலில் உட்காரு, இதோ வருகிறேன்!" என்றாள் எந்த உணர்ச்சியுமில்லாமல்.'கோபமாக சொன்னாளா இல்லை...சாதாரணமாகவா....'கதவை படீரென அறைந்து சாத்தினாள்.'பட்டீ............ர்ர்ர்'எனக்கு என் கண்னத்தில் அறைந்தது மாதிரி இருந்தது. மிகவேகமாக நடந்து முன்ஹாலை அடைந்தேன்.கொண்டுவந்த சூட்கேஸை கீழே கிடத்திவிட்டு சோபாவில் பொத்தென விழுந்தேன்ஆண்டி தவறாக நினைத்திருப்பாளோ? ச்சே....என்ன ஒரு மடத்தனம்! ஏன் அப்படி பார்த்தேன், வைத்த கண் வாங்காமல்! ஆண்டி என்ன நினைத்திருப்பாள்? என்னை நினைத்து எனக்கே அவமானமாக இருந்தது!'நானாக வழியப்போய் பார்க்கவில்லையே, எதேச்சையாக நடந்ததுதானே, அதற்கு ஆண்டி என்னை எப்படி தவறாக நினைக்க முடியும்? மேலும் துணியை தவறவிட்டது ஆண்டியின் தவறுதானே!' என என்னை நானே சமாதானப்படுத்திக் கொண்டேன். இதற்குள் எனக்கு உடம்பெல்லாம் வேர்த்துவிட்டது. அப்படியே சோபாவில் சாய்ந்திருந்தேன்.நடந்தவை எல்லாம் ஒருமுறை கண்முண்ணே நிழலாக ஓடியது. 'சொட்ட சொட்ட நனைந்திருந்தாள். தெப்பலாக நனைந்த ஈரமான மிக மெல்லிசான ஒரு டவலை நெஞ்சுவரை கையில் தூக்கிப் பிடித்திருந்தாள். அதிலிருந்து நீர் சொட்டு சொட்டாக வடிந்து கொண்டிருந்தது. க்ஷவரை நிறுத்திவிட்டிருந்தாள். உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை தண்ணீர் வடிந்து கொண்டிருந்தது. திடீரென்று அவ்வளவு பக்கத்தில், அதுவும் அவள் எதிர்பார்க்காத தருணத்தில் என்னை பார்த்தது அவளை நிலைகுலையச் செய்திருக்க வேண்டும். அதிர்ச்சியில் கையில் உள்ள டவலை நழுவ விட்டாள். டவல் அவள் காலைத்தேடி ஓடிக் கொண்டிருக்க இப்பொழுது அவள் பிறந்த மேனியாக நின்றாள். ஆண்டியின் பார்வையில் உள்ள மிரட்சி போகவில்லை இன்னும். ஆண்டியின் தலை முதல் கால் வரை ஒரு பொட்டு துணி உடம்பில் இல்லை.' ஆண்டியின் உடம்பில் பொட்டுத்துணி கூட இல்லை என்று நினைவிற்கு வந்ததும் நான் பார்த்த காட்சி மனக்கண்ணில் ஆடியது.ஆண்டியைப் பற்றி ஏற்கனவே எனக்குத் தெரியுமென்றாலும், அப்பொழுது பார்த்தபோது என்னவோ அதுதான் நான் ஆண்டியை முதன் முதலில் பார்த்தது போன்ற எண்ணம் தலைதூக்கியது. தண்ணீர் சொட்டும் விரிந்த கருங்கூந்தல், அப்பொழுதுதான் சோப்பு போட்டு கழுவப்பட்ட பளபளக்கும் வட்ட முகம், அழகான கூரான நேர் பார்வையுடய கண்கள், அந்தக் கண்களில் தெரிவது ஒருவித அதிர்ச்சியா, பயமா, கோபமா? என்று சொல்லமுடயாத ஒரு உணர்ச்சி, நெற்றியிலிருந்து வழிந்தோடும் தண்ணீர் மொட்டுக்கள் அவளது அதரங்களில் படும்போது தெரிந்த ஒரு கவர்ச்சியான செர்ரிப்பழம்போல் சிவந்திருக்கும் தோற்றம். வளைந்து நெளிந்த சங்கு கழுத்து! இது அணைத்தும் எனக்கு ஆண்டியைநார்மலாக பார்க்கும்போது தெரியும் சாதாரண சமாச்சரங்களானாலும், அன்று பார்த்த மாதிரி சொட்ட சொட்ட தண்ணீரில் நனைந்து பார்த்தது ஆண்டியை ஒரு கூடுதல் கவர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது.இதையெல்லாம்விட அண்ணியின் கழுத்துக்கு கீழே தொங்கவா வேண்டாமா என தொங்கி, நின்று, உட்கார்ந்திருந்த அந்த பால் குடங்கள்! 'என்ன ஒரு முலைகள் இது! அண்ணியுடய சைஸ்ஸைவிட சற்று பெருத்து இருந்ததாக ஞாபகம்!' நல்ல வெள்ளை வெளீரென்றிருந்த இரு முயல் குட்டிகள் ஆண்டியின் மார்பில் ஒட்டிக்கொண்டிருந்ததப்போண்ற ஒரு தோற்றம். அவள் பரந்து விரிந்த தோளில் விழுந்து கீழிறங்கிய தண்ணீர் திவளைகள் அவள் இரு மார்புகளிலும் பட்டு. தெறித்து அவள் மார்பகக் குளிகளில் அருவியைப்போல் ஓடியது. அவள் இடுப்பு வளைவுகள் அண்ணியின் அளவுக்கு ஸ்லிம்மாக இல்லையென்றாலும், இன்னும் தொப்பை போட ஆரம்பித்திருக்காததால் பார்ப்பதற்கு ஒருவித கவர்ச்சியாக இருந்தது. அதற்கு கீழே......கொஞ்சம் கீழே........அவள் அடவயிற்றைத் தாண்டி தெரிந்தது அந்த புதையல்! ஆம்....அவள் இருதொடைகளுக்கும் நடுவில் தெரிந்த அந்த சொர்க்க பூமி.....! ஆஹா...என்ன ஒருபளபளப்பு......என்ன ஒரு மினுமினுப்பு.......நேற்று அல்லது இன்றுதான் சேவ் செய்திருந்த அந்த மன்மத பீடத்தில் எந்த ஒரு முடிகளையும் காண முடியவில்லை! சற்று உப்பியிருந்ததாகப் பட்டது எனக்கு! ஒரு முக்கோண வடிவில் பொறிக்கப்பட்ட பூரிசைஸில் இருந்த அதில் விழுந்த தண்ணீர் துளிகள் ஏதோ பளிங்கு கல்லில் விழுந்துவிட்டதைப்போல, இதுவரை தான் எடுத்த ஜென்மம் திருப்தி அடைந்துவிட்டதைப்போல ஒரு துளிகூட தேங்கி நிற்க மனமில்லாமல் வழிந்தோடியது. அதன்கீழ் அவள் பருத்து பெருத்து விரிந்திருந்த அவள் தொடைகள் இரண்டும்.....ஆஹா....ஆண்டிக்கு இவ்வளவு பெரிய தொடைகளா என என்னை வாய்பிளக்க வைத்தது! இரண்டும் ஒன்றுடன் ஒன்று இடித்துக் கொண்டு நிற்கும் அளவுக்கு திமிறிக்கொண்டிருந்தது. இது எல்லாம் ஒரு மின்னல் வேகத்தில் நடந்து முடிந்தது.நேற்று வரை கனவிலும் நினைத்துப்பார்த்திடாத என் ஆண்டியை இந்த கணத்தில் நான் எவ்வளவோ மறுத்தும் அவள் நினைவுகளை, நான் கண்ட காட்சிகளை விலக்க முடியவில்லை. இதுவரை ஒரு அக்காள் ஸ்தானத்தில் இருந்து ஒரு தோழியின் ஸ்தானத்தில் பழகி வந்த அவளை அவ்வாறு நினைத்துப்பார்ப்பது தவறு என்று என் புத்திக்குப் பட்டாலும், என் குரங்கு மனசு அதையே திரும்ப திரும்ப நினைக்க வைத்தது. வாழ்க்கையின் முதன் முதலில் ஆண்டியை வேறு கோணத்தில் நினைத்துப்பார்த்தேன்.... எனக்குள் ஒருவித புதுவித உணர்ச்சி பரவ என் சாமாண் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகதலை தூக்குவது தெரிந்தது. அந்த நினைப்பு அதிகமாகவே இனித்தது....கொஞ்சம்பயத்துடனும்தான்.......(!)எனக்கு உடல் முழுதும் வேர்த்துக் கொண்டிருந்தது. இதற்கிடையில் ஆண்டி குளித்து முடித்துவிட்டிருந்தாள்.நேரே அவள் குளியலறையை ஒட்டி உள்ள அவளுடய பெட்ரூமில் நுழைவது தெரிந்தது! எனக்கு ஒருவிதபயம் தற்றிக்கொண்டது. என்மேல் எந்த வித தவறும் இல்லையென்றாலும் ஒரு சங்கோஜமாக இருந்தது. 'எப்படி ஆண்டி முகத்தில் விழிப்பது, பழையபடி எப்படி சகஜமாக பேசுவது'. பெட்ரூமில் நுழைந்த அவள் கதவை சாத்துவது கதவின் 'ப்ட்டீர்....' சத்ததிலிருந்து உணர முடிந்தது. 'ம்ஹீ....ம், ஆண்டி கோபமாக இருக்கிறாள், வந்து தாம்...தூம் என்று சத்தம் போட போகின்றாள், ஆகாயத்திற்கும் பூமிக்கும் குதிக்கப் போகின்றாள், ஏன் காலிங்பெல் அடிக்காமல் உள்ளே வந்தாய் என கேள்விமேல் கேள்வி கேட்கப் போகின்றாள், அம்மா, அண்ணியிடம் சொல்லி மானத்தை வாங்கப் போகின்றாள்' என நினைத்துக்கொண்டேன். சிறிது நேரத்தில் ஆண்டியின் பெட்ரூம் கதவு திறந்தது, ஆண்டி என்னை நோக்கி வருவது அவளின் ஒருவித பர்ப்யூம் வாசனை சொல்லியது. அவள் வருமுன்னே அவள் பர்ப்யூம் வாசனை என் மூக்கைத் தொலைத்தது.வாசனை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என்னை நெருங்கியதுஅவளின் பர்ப்யூம் வாசனை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முன்னேறி வந்து கொண்டிருந்தது.'ஆண்டி வறுகிறாள்! ஆண்டி வருகிறாள்!' எனக்குள் உள்ளுக்குள் ஒருவித பயம் வந்து ஒட்டிக் கொண்டது! கண்ணை மூடி அசந்திருப்பதுபோல் சோபாவின் நுனியில் தலையை சாய்த்து வைத்திருந்தேன். ஹாலுக்குள் நுழைந்தாள். நான் கன்களை திறக்கவில்லை. அவள் ஹாலில் நுழைந்து விட்டாள் என்பது அவளின் பர்ப்யூம் வாசனையின் அதிகரிப்பிலேயெ உணர முடிந்தது. நான் கண்ணை திறந்து பார்க்கவில்லை!ஆண்டிதான் அழைத்தாள், "ரவி....ரவி........"நான் அசதியிலிருந்து விடுபடுபவன்போல் இலேசாக கன்களை திறந்து பார்த்து,"ஆண்டீ......கூப்பிட்டீங்களா...?" என்றேன். ஆண்டி நைட்டியில் இருந்தாள். மஞ்சளும் வெள்ளையும் கலந்த பூவேலைப்படுடன் கூடிய ஒருவித மெல்லிசான நைட்டியை அணிந்திருந்தாள். கையில் தலை துவட்டியாவறு ஒரு டவல். அவளை அப்படி பார்க்கும்போது அந்த குளியலறை சீன் வந்து என்னை பாடாய்ப் படுத்தியது. இருந்தாலும் எதுவும் நினைப்பாள் என்று என் பார்வையை அவள் முகத்தை நோக்கி இருக்குமாறு பார்த்துக் கொண்டேன்."ஓ...தூங்கிட்டியா....பரவாயில்லை தூங்கு, நான் பின்ன எழுப்பறேன்" -ஏதோ எதுவுமே நடக்காதது போலவும், எதையுமே நான் பார்க்காதது போலவும் சர்வ சாதாரணமாகவே இருந்தது அவள் பேச்சு."இல்ல ஆண்டி...பஸ்ல வந்த கலைப்புல இலேசா அசந்துட்டேன், அதான்....." என்று இழுத்தேன்."பரவாயில்லை ரவி, பஸ்ஸில வந்து களைப்பா இருப்பே, கொஞ்ச நேரம் தூங்கு, நான் அப்புறமா எழுப்பறேன்" என்றாள் விடாப்பிடியாக. "இல்லை ஆண்டி, நானும் பஸ்ஸிலேயே தூங்கிகிட்டுத்தான் வந்தேன்" என்றவன், திடீரென்று ஞாபகம் வந்தவனாக,"எங்கே ண்டீ எங்க வீட்டில் யாரையுமே காணவில்லை! ஏதும் சினிமா, கினிமாவுக்கு போய்ட்டாங்களா...?" -கேட்டேன்."ஓ.........உனக்குத் தெரியாதா ரவி, உங்க அக்காவுக்கு நேற்று டெலிவரி, ஆண்குழந்தை, நார்மல் டெலிவரி. அதான் நேற்று இரவே எல்லாரும் தஞ்சாவூருக்கு கிளம்பிப் போய்விட்டார்கள். நாளை மறுநாள்தான் வருவார்கள். நீகூட நாளை மறுநாள்தான் வருவாய் என சொல்லியிருந்தார்கள், என்ன அதற்குள் வந்துவிட்டாய்?" கேட்டாள்."நான் மைசூரில் என் Friend வீட்டிற்கு போய்வரலாம் என்றிருந்தேன், அதனால்தான் இரண்டு நாள் கழித்து வருவேன் எனச் சொல்லியிருந்தேன், ஆனால் அது திடிரென்று கேன்சலானதால் போன் செய்யாமல் சர்ப்ரைஸ் தரலாம் என்று வந்தேன், ஆனால் இங்கு எல்லோரும் எனக்கு சர்ப்ரைஸ் தந்து விட்டார்கள்."ஆண்டி நிமிர்ந்து பார்த்தாள், சிரித்தாள்!"பரவாயில்லை, ட்ரெஸ் சேன்ச் பண்ணிக்கொண்டு போய்க் குளித்துவிட்டு வா, கொஞ்ச நேரத்தில் டிபன் தருகிறேன் சாப்பிடலாம். சாப்பிட்டுவிட்டு பின்ன பேசலாம்" என்றாள்."சரி ஆண்டி" என்று எழப்போனவன் மறுபடியும் ஞாபகம் வந்தவனாக "ராமு அங்கிள் ஆபீஸ் போய்விட்டாரா ஆண்டி? ரம்யா எப்படி இருக்கிறாள்? ஸ்கூல் போய்விட்டாளா?" என்றேன்."ஆமாம் சிவா, ரம்யாவை இப்பதான் ஸ்கூல் பஸ்ஸில ஏற்றிவிட்டேன், னால் அவர் இங்கே இல்லை, குஜராத் பூகம்பத்திற்காக நியூஸ் சேகரிக்க இரண்டு நாள் முன் கிளம்பிப் போனவர், வர ஒரு வாரம் பத்து நாள் கும்" என சொல்லிவிட்டு திரும்ப எத்தனித்தவளின் கையில் இருந்த டவல் கீழே தவறி விழ, எடுப்பத்ற்காக ஆண்டி குணிந்தாள்.'கடவுளே......கடவுளே......கடவுளே.......'ஆண்டி குணியக் குணிய.... நான் எதிர்பார்த்த அந்த மார்பக தரிசனம்!'அய்யோடா......என்னடா அது? ஏதோ அவள் நைட்டிக்குள் ஒளித்து வைத்து கீழே விழப்போவதைப்போல் திமிறிக்